Another Christmas Day #2

Annyeong!

           Dziś mam dla was drugi rozdział imagina "Another christmas day". Mam nadzieję, że sie wam spodoba. Zapraszam do czytania :)

ROZDZIAŁ 2. 

              Wbiegając do domu zaczęłaś krzyczeć na całe gardło

- I co mamo, nie warto marzyć? To proszę! Właśnie wyjeżdżam na najwspanialsze święta w życiu! – krzyczałaś lekko przechwalając się

 – Gdzie ty wyjeżdżasz? –spytała si ciebie bardzo zaskoczona mama – Przecież jest Wigilia!

- Mihaejo ale tym razem nie spędzę jej wami. Wyjeżdżam do moich idoli, których to podobno nigdy nie spotkam. – powiedziałaś ocierając łzy. Twoja mama była bardzo zaskoczona daną sytuacją. Stała z szeroko otwartymi oczami nic nie mówiąc. Zdziwienie odebrało jej głos. Wiedziałaś, że to jedyna okazja żeby mama nie zabroniła ci wyjazdu i korzystając z jej bezradności pobiegłaś do pokoju zamykając za sobą drzwi. Otworzyłaś walizkę i zaczęłaś wrzucać do niej ubrania. Nie zwracałaś uwagi na to co pakujesz. Chciałaś już jak najszybciej wyjść z domu i wrócić do chłopaków.

            Pakując się, zdałaś sobie sprawę, że wszyscy coś do ciebie powiedzieli. Wszyscy oprócz Jung Kooka. Nie wiedziałaś czemu. Przecież zwykle jest on wesoły i rozgadany a tym razem siedział cicho schowany gdzieś w kącie.

            Ledwo zapiętą walizkę chwyciłaś w dłonie i wybiegłaś z pokoju. Wychodząc krzyknęłaś obojętnie

 - Annyeong! Choragun sonthandżol toesejo! – i wybiegłaś z domu. Twoja walizka była ciężka a ty po upadku nie doszłaś jeszcze do siebie ale nie zwracałaś na to uwagi. Biegłaś ile sił w nogach gdy nagle natknęłaś się na Kooka

- Poczekaj. – powiedział zachodząc ci drogę – Pomogę ci. – mówił zabierając ci z rąk walizkę. Patrzyłaś na niego z ciekawością. Wyglądał na zawstydzonego. Bardzo cię to zdziwiło. Przecież taka osoba jak on poznała już tak wielu swoich fanów, czemu wiec tym razem tak się zawstydził?

- Na pewno dobrze się czujesz? – zapytał troskliwie. Odwróciłaś głowę w jego stronę i wasze oczy się spotkały. Twoje ciało przeszył zimny dreszcz. Wiedziałaś, że Jung Kook poczuł to samo.

 -Na pewno. Obiecuję – odpowiedziałaś z uśmiechem – A nawet jeśli nie to co mnie nie zabije to mnie wzmocni. – po tych słowach chłopak zaśmiał się cicho. Zauroczyło cię to.

            Droga w busie zleciała ci momentalnie. Opowiadaliście o sobie, żartowaliście i śmialiście się. Gdy dojechaliście na miejsce znów się rozpłakałaś. Właśnie stałaś przed domem BTS w którym miałaś mieszkać przez najbliższy czas. Znów zdałaś sobie sprawę jak niesamowite jest to co się dzieje. Byłaś pogrążona w swoich myślach. Nagle poczułaś na twarzy czyjąś ciepłą dłoń, która otarła ci łzy.

- Nie płacz. – powiedział chłopak. To znowu był Jung Kook. – Ciesz się. Teraz nie ma miejsca na łzy. – uśmiechną się zabierając dłoń z twojej twarzy. To odwzajemniłaś mu uśmiech.

- Chodź. – powiedział zahaczając cię ręką Jimin – W domu jest cieplej. – stwierdził. Zaśmiałaś się i poszłaś za chłopakiem. Gdy V otwierał drzwi, zakręciło ci się w głowie. Zrozumiałaś, ze właśnie spełnia się twoje największe marzenie. Zaraz miałaś wejść do domu chłopaków. 

            Weszłaś do domu rozglądając się na wszystkie strony. Dom był piękny. Przeważała w nim biel a dodatki były czarne. Byłaś zaszokowana tym, że siedmiu chłopaków może mieć taki porządek w domu.

- I jak? Podoba ci się? – spytał cię J-Hope

- Je… – powiedziałaś nadal nie wychodząc z zachwytu – Jest pięknie! I jaki porządek. Niesamowite… - wychwalałaś

- Hehe – zaśmiał się chłopak – Pewnie myślałaś, że w domu siedmiu chłopaków będzie straszny syf i nieład, prawda? – zapytał żartobliwie chłopak. Na szczęście waszą rozmowę przerwał Min i nie musiałaś na to pytanie odpowiedzieć

- Chodź, pokażę ci gdzie będziesz mieszkać. – powiedział Suga ciągnąc cię za sobą za rękę. Zaprowadził cię do małego pokoiku za kuchnią. To miejsce było kolejnym wspaniałym pokojem. Wszędzie były czarne, nowoczesne meble, przełamane jedynym kolorowym akcentem – turkusowym dywanikiem. Twój prawdziwy pokój nie mógł się równać z tym co tu dostałaś. – Mieliśmy tylko ten jeden pokój wolny. Wiem, że jest mały ale mam nadzieję, że nie będzie tak źle.

- Mały?! – spytałaś zaskoczona – On jest ogromny i piękny! Komołojo! – powiedziałaś uradowana z uśmiechem od ucha do ucha

- To dobrze, że ci pasuje. – odpowiedział ci Min – W takim razie się rozpakuj a my ogarniemy Wigilię.

- Anijo! Tak dobrze to nie ma! – odpowiedziałam – Jestem jedyną dziewczyną w tym domu i muszę wam trochę po przeszkadzać przy Wigilii.

- Ale musisz…

- Nic nie muszę. – przerwałaś chłopakowi z uśmiechem – Rzeczy rozpakuję potem. Teraz idę wam pomóc

- Dobrze – odpowiedział Suga uśmiechając się uroczo

            Przygotowania do Wigilii wyglądały dokładnie tak jak to sobie wyobrażałaś. Wszyscy śmieliście się i żartowaliście. Wszystko było na luzie, bez najmniejszego stresu. Jimin przyniósł choinkę, którą wspólnie ubraliście tłukąc przy tym kilka bombek. Około godziny dwudziestej zasiedliście do wieczerzy. Jedzenie było pyszne. Najadłaś się jak nigdy. Uwielbiałaś kuchnię Koreańską ale twoja rodzina z polskimi tradycjami rzadko kiedy przyrządzała coś tradycyjnego. A tu, cały stół Koreańskich przysmaków.

- To co, teraz czas na prezenty? – zapytał po posiłku V. Wtedy uśmiech zszedł ci z twarzy. Zdałaś sobie sprawę, że nie masz ani jednego prezentu. A chłopaki na pewno coś ci kupili. Miałaś ochotę ze wstydu  zapaść się pod ziemię.

- Spokojnie. – powiedział cicho stojący za tobą Kook – Nie szkodzi, że nie masz prezentów. Nie mogłaś się przygotować. Zaskoczyliśmy cię. – pocieszył cię chłopak ocierając łzę spływającą po twoim policzku. Nawet nie zdałaś sobie z tego sprawy, że zaczęłaś płakać. Popatrzyłaś na chłopaka i uśmiechnęłaś się. Spojrzałaś mu w oczy i zamarłaś. Właśnie wtedy zdałaś sobie sprawę z tego jak wspaniałe są jego oczy. Przeszywały cię na wylot. Chłopak przesuną cię lekko w stronę choinki sygnalizując żebyście poszli do reszty. Posłuchałaś się jego i posłuszne poszłaś do reszty zespołu. Chłopacy rozdawali już leżące pod choinką prezenty. Dostałaś ich mnóstwo. Biżuterie, ubrania, płyty… Było ci bardzo wstyd, że nie dałaś nikomu żadnego podarunku.

- Mihaejo… - powiedziałaś cicho zawstydzona

- Nie musisz przepraszać. – powiedział Mon – Prezenty to tylko prezenty. Nie mogłaś ich kupić bo nie wiedziałaś, że się u nas znajdziesz. Ale to ty jesteś naszym tegorocznym prezentem. – po Tyc słowach popatrzył na ciebie i uśmiechną się

- Dla czego? – spytałaś wzruszona i  bardzo zaskoczona

- Bo jesteś świetną osobą, która pojawiła się w naszym życiu

- I mam nadzieję, że szybko nie zniknie. – przerwał koledze V

- Jesteście kochani! - powiedziałaś robiąc aegyo. Na to Suga również odpowiedział ci swoim aegyo w wyniku którego wszyscy wybuchnęli śmiechem. Reszta wieczoru zleciała ci równie wesoło. Wszyscy cały czas śmiali się i wygłupiali. Byłaś najszczęśliwszą osobą na świecie. 
           Po wieczerzy kiedy wszyscy rozchodzili się do swoich pokoi zauważyłaś, że w pokoju obok twojego mieszka Kook. Wykończona wrażeniami, które cię tego dnia spotkały położyłaś się na niesamowicie wygodne łóżko. Właśnie chciałaś wstać żeby zgasić światło gdy nagle usłyszałaś ciche pukanie do drzwi.

- Proszę wejść. – powiedziałaś. Drzwi powoli uchyliły się i zza nich wysunął się twój sąsiad. Zdrętwiałaś. Jego wzrok powodował, że odchodziłaś od zmysłów.

-Anneyong. – powiedział cicho – I jak, podobała ci się nasza wigilia? – zapytał siadając na łóżku obok ciebie

- Bardzo! To była najwspanialsza wigilia jaką miałam w życiu! – wykrzyknęłaś pełna emocji

- Moje też. – pozwiedzał chłopak wpatrując się w ziemię. Znowu czułaś jak bardzo jest spięty – To dzięki tobie. Wszystko było inaczej. Tak bardziej poukładane i ogarnięte. Brakuje nam tu dziewczyny…

- A jednak? – spytałaś żartobliwie

- Tak… - powiedział Kook – Ale na szczęście będziesz u nas jeszcze parenaście dni – powiedział podnosząc na ciebie wzrok – Anneyonghi chumsejo księżniczko – powiedział chłopak uśmiechając się uroczo.

- Anneyonghi chumsejo. -  odpowiedziałaś. Po twoich słowach chłopak zgasił światło i zamkną drzwi a ty w ciągu sekundy pogrążyłaś się w głęboki śnie…

Mini słowniczek:

Choragun sonthandżol toeseyo - wesołych świąt Bożego Narodzenia

annyeonghi czumseyo! - dobranoc 

annyeong - cześć

mihaejo - przepraszam

aegyo - uroczy sposób wyrażania się (podwyższony ton głosu, słodkie miny i gesty)

je - tak

anijo - nie

komołoyo - dziękuję

Anneyonghi kaseyo <3

~Sagi